Πολιτικά και αλλα

Ψυχραιμία και ομόνοια:  Ό,τι δε μας έμαθε η ιστορία……..

Πριν από ένα μήνα ο Παύλος Φύσσας, προχθές οι  Μανώλης Καπελώνης και Γιώργος Φουντούλης. Ο πρώτος αντιφασίστας, οι δεύτεροι Χρυσαυγίτες. Αυτό που ακολούθησε τη δολοφονία των τελευταίων ήταν αυτό που παραδοσιακά συμβαίνει στην Ελλάδα σε αντίστοιχες περιπτώσεις. Όλοι, πριν καλά καλά προλάβουν να συνειδητοποιήσουν τι έγινε, πριν καλά καλά βγάλει ανακοινωθέν η ΕΛΑΣ, πριν καλά καλά γίνει η στοιχειώδης δημοσιογραφική έρευνα, βγήκαν ως άλλοι Κλουζώ, ως άλλοι μάντηδες Κάλχες   έχοντας μια απάντηση για το τι συνέβη, αλλά και μια πρόβλεψη για το τι θα συμβεί. Άλλοι είδαν στο καλυμμένο πρόσωπο του θύτη το Μαζιώτη, άλλοι κάποια άλλη τρομοκρατική οργάνωση, άλλοι μίλησαν με περισπούδαστο ύφος για προβοκάτσια, άλλοι βρήκαν μια μοναδική ευκαιρία να στοιχειοθετήσουν την αστήριχτη θεωρία των δύο άκρων, άλλοι να θεοποιήσουν τους νεκρούς. Μόνο που ο νεκρός δε θεοποιείται, απλά δεδικαίωται.  

Όλα τα παραπάνω δεν είναι μόνο ηλίθιες πρώιμες εικασίες, αλλά και εξαιρετικά επικίνδυνες. Είναι φιτίλια που μπορούν να βάλουν φωτιά σε όλη την Ελλάδα και να μας κάψουν όλους, αθώους και ενόχους. Γι΄ αυτό πρέπει κανείς να μετρά πολύ προσεκτικά τα λόγια του, να τα ζυγίζει πριν τα ξεστομίσει. Για να μην τιναχτεί στον αέρα η Δημοκρατία μας. Η Δημοκρατία, που παρά το γεγονός ότι παραπαίει, προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της και να μη φύγει από την Ελλάδα, να μην εξοριστεί, όπως έγινε το ’67. Όταν η χούντα βρήκε ευκαιρία να αρπάξει την εξουσία πατώντας πάνω στο εύθραυστο μετεμφυλιακό σκηνικό και στην πολιτική αστάθεια μετά τη δολοφονία  Λαμπράκη από το παρακράτος. Και δυστυχώς σήμερα δεν έχουμε μόνο μια δολοφονία, αλλά τρεις, δύο από τη μία και μία από την άλλη πλευρά. Και η πλάστιγγα μπορεί πολύ εύκολα να γείρει προς την πλευρά, στην οποία βρίσκεται η αριθμητική υπεροχή. Και τότε κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί. Γι΄ αυτό και  όλοι εμείς που πιστεύουμε στη Δημοκρατία οφείλουμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Οφείλουμε να δείξουμε πρωτοφανή ψυχραιμία, να μην προβαίνουμε σε δηλώσεις τόσο σε προσωπικό όσο και σε δημόσιο επίπεδο, αλλά, κυρίως, να αφήνουμε ή ακόμα και να συνεπικουρούμε τους αρμοδίους ( ΕΛΑΣ, Δικαιοσύνη ) να κάνουν το καθήκον τους με τη σοβαρότητα που αρμόζει στις δομές μιας προηγμένης κοινωνίας.  Η διαδικασία, η οποία πρέπει να ακολουθηθεί για να ξεκαθαρίσει το τοπίο, θα είναι αναμφίβολα μακρά, δύσκολη και επίπονη. Ο δρόμος προς τη σταθερότητα που τόσο ανάγκη έχει η κοινωνία μας θα περάσει μέσα από ένα εξαιρετικά ασταθές τοπίο.

Το αίμα φέρνει και άλλο αίμα και αυτός ο φαύλος κύκλος αίματος δεν κλείνει ποτέ. Αντίθετα, απειλεί να μας πνίξει όλους στο αίμα. Αυτό τουλάχιστον μας έχει δείξει η σύγχρονη ιστορία μας, την οποία ποτέ δε διδαχθήκαμε επαρκώς.  Μας έχει δείξει ότι από τη μια μπορεί να γιορτάζουμε την απελευθέρωση από το ναζιςμό και από την άλλη λίγο καιρό μετά να αλληλοσκοτωνόμαστε. Και εδώ έρχεται το επίκαιρο μήνυμα της επετείου του «ΟΧΙ», την οποία γιορτάσαμε άνευ ουσίας για ακόμη μια χρονιά. Αντί να ενστερνιστούμε τα δεινά της βίας και του πολέμου, αλλά κυρίως τη σημασία της ομόνοιας, αναλωθήκαμε πάλι σε εντυπωσιασμούς του τύπου αν θα παρελάσουν άρματα μάχης (άλλη ιστορία η εμμονή με τις παρελάσεις…) ή τι έκανε ο Τζιτζικώστας….. Ας ξυπνήσουμε, λοιπόν! 

Ξενοφών Γρηγόρης