Αναμφίβολα ένα ματς μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού δεν είναι όπως όλα τα άλλα. Όλη την εβδομάδα πριν το ματς οι εφημερίδες τα ΜΜΕ και οι ιστοσελίδες ασχολούνται συνεχώς με τις δύο ομάδες,κάνουν εξονυχιστικό ρεπορτάζ,ατελείωτες ιστορικές αναδρομές,γεμάτες βίντεο παλαιών αγώνων και συνεντεύξεις παλαίμαχων άσσων εκατέρωθεν. Αποδεδειγμένα είναι οι δύο μεγαλύτερες ομάδες στην Ελλάδα,αλλά που οφείλεται όλο αυτό το πάθος και ,ας μου επιτραπεί η έκφραση, η "τρέλα" ακόμα και του υγιούς φίλαθλου κόσμου για αυτό το ματς;
Οι δύο σύλλογοι είχαν ως ιδρυτικό πυρήνα τον μέλη της αστικής τάξης του Πειραιά και της Αθήνας. Οι πράσινοι ταυτίστηκαν αρχικά με την Αστική τάξη της Αθήνας ενώ οι κόκκινοι μέλη της εργατικής του Πειραιά. Αργότερα απέκτησαν κοινό από όλες τις τάξεις της Ελλάδας. Καταλαβαίνεται ότι η κόντρα αυτή ξεκίνησε πολύ νωρίς. Πάντα η αστική και η εργατική τάξη βρίσκονται σε κόντρα άλλωστε. Αμέσως ο ελληνικός λαός ταυτίστηκε με τις δύο αυτές ομάδες και ξεκίνησε μια αντιπαλότητα που κρατά ως σήμερα και μετρά πάνω από 80 χρόνια ζωής.
Η μεγάλη,και συνάμα βίαιη,όμως αντιπαράθεση των αιωνίων ξεκίνησε με την έναρξη του επαγγελματικού ποδοσφαίρου,στις αρχές της δεκαετίας του 80. Το περίεργο της υπόθεσης είναι ότι ενώ στα υπόλοιπα μεγάλα ντέρμπι του κόσμου όπου έχουν υπάρξει κρούσματα βίας υπήρχε κάποια διαφορά των οπαδών σε διάφορα ζητήματα (π.χ πολιτικές κόντρες στο Ρεάλ-Μπαρτσελόνα,φυλετικές στο Ρώμα-Λάτσιο,θρησκευτικές στο Σέλτικ-Ρέιντζερς) στο ελληνικό "κλάσσικο" δεν υπάρχει τέτοιος λόγος. Πολλοί πιστεύουν ότι οφείλεται σε οικονομικά συμφέροντα των παραγόντων των ΠΑΕ,όμως αυτό δεν μπορεί κανείς να το αποδείξει.
Όπως και να έχει,το 80% των Ελλήνων που υποστηρίζει αυτές τις δύο ομάδες αδημονεί για αυτά τα δύο παιχνίδια. Ακόμα και σε περιόδους δύσκολους οικονομικά που ζούμε,τα γήπεδα είναι πάντοτε γεμάτα σε τέτοια παιχνίδια. Ο κόσμος διαβάζει και ενημερώνεται συνεχώς και στα καφενεία,στα μπαρ,στις πλατείες,όλοι συζητούν για αυτό το παιχνίδι. Η "Μεγαλοβδόμαδα" του ντέρμπι,είναι ξεχωριστή και ιερή για τον Έλληνα φίλαθλο,που ξεχνά τα τόσα προβλήματα που έχει στην καθημερινότητά του,αφήνεται σαν μικρό παιδί και περιμένει πώς και πώς νίκη της ομάδας του.
Οι δύο σύλλογοι είχαν ως ιδρυτικό πυρήνα τον μέλη της αστικής τάξης του Πειραιά και της Αθήνας. Οι πράσινοι ταυτίστηκαν αρχικά με την Αστική τάξη της Αθήνας ενώ οι κόκκινοι μέλη της εργατικής του Πειραιά. Αργότερα απέκτησαν κοινό από όλες τις τάξεις της Ελλάδας. Καταλαβαίνεται ότι η κόντρα αυτή ξεκίνησε πολύ νωρίς. Πάντα η αστική και η εργατική τάξη βρίσκονται σε κόντρα άλλωστε. Αμέσως ο ελληνικός λαός ταυτίστηκε με τις δύο αυτές ομάδες και ξεκίνησε μια αντιπαλότητα που κρατά ως σήμερα και μετρά πάνω από 80 χρόνια ζωής.
Η μεγάλη,και συνάμα βίαιη,όμως αντιπαράθεση των αιωνίων ξεκίνησε με την έναρξη του επαγγελματικού ποδοσφαίρου,στις αρχές της δεκαετίας του 80. Το περίεργο της υπόθεσης είναι ότι ενώ στα υπόλοιπα μεγάλα ντέρμπι του κόσμου όπου έχουν υπάρξει κρούσματα βίας υπήρχε κάποια διαφορά των οπαδών σε διάφορα ζητήματα (π.χ πολιτικές κόντρες στο Ρεάλ-Μπαρτσελόνα,φυλετικές στο Ρώμα-Λάτσιο,θρησκευτικές στο Σέλτικ-Ρέιντζερς) στο ελληνικό "κλάσσικο" δεν υπάρχει τέτοιος λόγος. Πολλοί πιστεύουν ότι οφείλεται σε οικονομικά συμφέροντα των παραγόντων των ΠΑΕ,όμως αυτό δεν μπορεί κανείς να το αποδείξει.
Όπως και να έχει,το 80% των Ελλήνων που υποστηρίζει αυτές τις δύο ομάδες αδημονεί για αυτά τα δύο παιχνίδια. Ακόμα και σε περιόδους δύσκολους οικονομικά που ζούμε,τα γήπεδα είναι πάντοτε γεμάτα σε τέτοια παιχνίδια. Ο κόσμος διαβάζει και ενημερώνεται συνεχώς και στα καφενεία,στα μπαρ,στις πλατείες,όλοι συζητούν για αυτό το παιχνίδι. Η "Μεγαλοβδόμαδα" του ντέρμπι,είναι ξεχωριστή και ιερή για τον Έλληνα φίλαθλο,που ξεχνά τα τόσα προβλήματα που έχει στην καθημερινότητά του,αφήνεται σαν μικρό παιδί και περιμένει πώς και πώς νίκη της ομάδας του.
Ενδεχομένως σε αυτά τα ματς να έχουν υπάρξει συμβάντα απαράδεκτα που απείλησαν ζωές.Ίσως και να είναι υπερβολική όλη αυτή η προβολή και η αφοσίωση και η σημασία που δίνουν κάποιοι σε αυτό το ματς. Όπως και να έχει τα ντέρμπι αυτά είναι το μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός της χώρας μας,το οποίο λαμβάνει χώρα μία φορά στο Φάληρο και μία στην Αλεξάνδρας. Όλοι ευχόμαστε στις 2 του Νοέμβρη να δούμε ένα ματς ήσυχο,καλό ποιοτικά και ας κερδίσει ο καλύτερος.
Δοντάς Ιωάννης
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου