14/12/2013
Γολοντομόρ, στα ψιλά γράμματα της ιστορίας
Γεώργιος Βενετάς
Βρισκόμαστε στην Ρωσία , 9 Ιανουαρίου 1905. Χιλιάδες ανθρώπων, κυρίως εργάτες, κατακλύζουν την πλατεία της Αγίας Πετρούπολης με συνασπισμένες φωνές, υπέρ της παραχώρησης κοινωνικών και εργατικών δικαιωμάτων. Η φρουρά των χειμερινών ανακτόρων έχει λάβει εντολή απο τον Τσάρο να μην επιτρέψει στους διαδηλωτές την διάβαση πέραν ενός προκαθορισμένου σημείου.
Ο Τσάρος Νικόλαος Β΄ δέν δέχεται ακρόαση των αιτημάτων τους, μάλιστα διατάζει την άμμεση διάλυση της συγκέντρωσης, ενώ λίγη ώρα μετά τα διάτρητα πτώματα απο τα πυρά της φρουράς βάφουν με τις τελευταίες σταγόνες αίματος το ίδη νοτισμένο χιόνι της πλατείας.
Η εν λόγω ημέρα έχοντας εξέχουσα και βαρυσήμαντη ιστορική σημασία ονομάστηκε Ματωμένη Κυριακή ή Κόκκινη Κυριακή.
Ωστόσο οι απεργίες κατά του απολυταρχικού Τσάρου συνεχίστηκαν και εξελίχθηκαν σε γενικές (στρατού,στόλου,εργατών) το αποτέλεσμα των οποίων ήταν η αποδοχή του γνωστού Μανιφέστου (17 Οκτωβρίου 1905) το οποίο επέφερε ελευθερία συνείδησης, λόγου,συνεδρίασης και ενώσεων.Ο Τσάρος υπό την πίεση των γεγονότων ανγκάστηκε να δημιουρήσει Βουλή, ένωση του Κρατικού Σοβιέτ και της Κρατικης Δούμας, η οποία ήταν μάλλον αντιπαραγωγική καθώς οι μεταρρυθμίσεις επέφεραν την αντίδραση του Τσάρου, πολύ συχνά με αποτέλεσμα την μή αποδοχή τους.
Μετά απο δύο χρόνια, ακολούθησε η ανατροπή της 3ης Ιουνίου το 1907, κατά την οποία οι αρχές έπαψαν να τηρούν τις διακηρύξεις του Μανιφέστου.
Οι κοινωνικές διαταραχές συνεχίστηκαν και οδήγησαν στην Οκτωμβριανή επανάσταση του 1917, γνωστή και ως επανάσταση των Μπολσεβίκων.
Περί τα τέλη του πρώτου παγκοσμίου πολέμου (του οποίου αφορμή και όχι αιτία, ήταν η δολοφονία του Αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου της Αυστρίας στο Σαράγεβο της Βοσνίας από έναν Σέρβο εθνικιστή. Το γεγονός οτι η προαναφερόμενη δολοφονία αποτέλεσε αφορμή για την έναρξη του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, προκύπτει απο διάφορους παράγοντες οι οποίοι έχουν τις ρίζες τους αρκετά χρονια πίσω. Το 1871 με την στέψη του Γουλιέλμου Α΄ επί καγκελαρίας Όττο Φόν Μπίσμαρκ και την ένωση του πρώτου Reich, οπου μετά την εισβολή του καπιταλιστικού συστήματος στο πρώτο Reich επήλθε η κρίση της Βιέννης το 1873, η οποία έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην άνοδο του völkisch κινήματος και στην εμφάνιση ιμπεριαλιστικού τύπου θεωριών όπως το Lebensraum. Η Αυστρία μάλιστα έστειλε ένα τελεσίδικο έγγραφο με εξευτελιστικούς όρους στην Σερβία, οι οποίοι έγιναν αποδεκτοί στην πλειονότητά τους καθώς η Σερβία δεν επιυθμούσε πόλεμο. Για τους εναπομείναντες όρους, η Σερβία ζήτησε διεθνή διαιτησία, όμως η Γερμανία είχε βρεί την ευκαιρία ή τουλάχιστον έτσι πίστευε να καταστρέψει την ολο και πιό απειλητική Σερβία. Η Ρωσία, η οποία τάσονταν υπέρ της Σερβίας, είχε υποστεί πολλαπλές στρατιωτικές αποτυχίες, και οι απώλειες της άγγιζαν τα 3.000.000 νεκρούς το 1917. Η οικονομία της είχε συντριβεί καθώς δεν ήταν έτοιμη για έναν μακροχρόνιο πόλεμο (1914-1918). Όλα τα παραπάνω σαφώς είχαν άμεσο αντίκτυπο στην ζωή των πολιτών.
Υπό αυτήν την κοινωνική αναταραχή και τις πολλαπλές στρατιωτικές αποτυχίες, η πίεση συσπειρώθηκε για να εκτονωθεί με την επανάσταση τον Φεβρουάριο του 1917, ευρύτερα γνωστή ως η Φεβρουαρνιανή επανάσταση.
Η εργατική επανάσταση άρχισε στα τέλη Φεβρουαρίου στην Αγία Πετρούπολη με τεράστιες απεργίες και διαδηλώσεις που μετεξελίχθηκαν σε επανάσταση. Ζητήθηκε η παραίτηση του Τσάρου Νικόλαου Β΄ η οποία και πραγματοποιήθηκε. Έτσι η Φεβρουριανή επανάσταση σηματοδοτεί το κύκνειο άσμα της Μοναρχίας στην Ρωσία.
Προσωρινά ανέλαβε πρωθυποργός ο Πρίγκιπας Λβόφ, ο οποίος μπορεί να χαρακτηριστεί εκπρόσωπος της αστικής τάξης. Ο πρωθυπουργός διακύρηξε ότι η χώρα θα παρέμενε στον πόλεμο έως ότου να βγεί δαφνοστεφανωμένη απο αυτόν, καθώς και ότι μεταπολεμικά θα εφάρμοζε φιλελεύθερο πολιτικό πρόγραμμα.
Όλες αυτές οι υποσχέσεις βέβαια, φάνταζαν μικρές για μία κοινωνία που η φλόγα της προλεταριακής επανάστασης είχε ριζώσει βαθιά στις ψυχές της, έτσι μία αστική - φιλελεύθερη δημοκρατία φάνταζε λίγη για τις μαξιμαλιστικές βλέψεις που επιδίωκε η κοινωνία.
Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή ο Βλάντιμιρ Λένιν ηγέτης των Μπολσεβίκων (μετά την διάσπαση του RSDLP {Ρώσικο Σοσιαλιστικό Κόμμα} και τον διαχωρισμό Μπολσεβίκων - Μενσεβίκων ) έρχεται στην Ρωσία με σύνθημα της μη αποδοχής της καπιταλιστικής κυβέρνησης καθώς και την έξοδο απο τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. (Ο Λέων Τρότσκι έχει άριστες σχέσεις με τους Μπολσεβίκους τους οποίους και βοήθησε εκείνη την περίοδο).
Τον Ιούλιο ο πρωθυπουργός Λβόφ παραιτήθηκε και ανέλαβε πρωθυπουργία ο Κέρενσκι Παράλληλα ο Κορνίλοφ (στρατιωτικός διοικιτής της Πετρούπολης) επωφελούμενος του αγανακτησμένου στρατού προσπαθεί να επιβάλλει στρατιωτική δικατορία. Το πραξικόπημα αποτυγχάνει παταγωδώς, κυρίως με την συμβολή ένοπλων εργατικών μαζών.
Στα σοβιέτ πλέον κυριαρχούν οι Μπολσεβίκοι, ο Τρότσκι εκλέγεται πρόεδρος του σοβιέτ της Πετρούπολης.
Στις 10 Οκτωβρίου γίνεται συνεδρίαση του Μπολσεβικικού Κόμματος και αποφασίζεται η ένοπλη επανάσταση ( με 10 ψήφους υπέρ και 2 κατά).
Στις 24 Οκτωβρίου λοιπόν, ξεσπά η μεγάλη επανάσταση ( γνωστή και ως Οκτωβριανή ή επανάσταση των Μπολσεβίκων) κατα την οποία καταλήφθηκαν γέφυρες, σιδηροδρομικοί σταθμοί η κρατική τράπεζα, τα αυτοκρατορικά ανάκτορα πολιορκήθηκαν και καταλήφθηκαν, πολλοί υπουργοί συνελήφθησαν και η κυβέρνηση τελικά έπεσε, ενώ ο Κέρενσκι διέφυγε.
Στις 25 Οκτωβρίου σχηματίζεται το υπουργικό συμβούλιο με πρόερδρο τον Λένιν και τους Ρίκοφ, Μιλιούτιν, Λουνατσαρσίκι, Τρότσκι και Στάλιν. Η εξουσία περνάει στα σοβιέτ και έγινε έκδοση ιστορικών διαταγμάτων για την ειριήνη και την γή.(Το Στάλιν ήταν ψευδώνυμο και σημαίνει "Σιδηρός", το όνομα του ήταν Ιωσίφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι). Έτσι ήρθαν στην εξουσία οι Μπολσεβίκοι.
Στο καθ' εξής , θα χρησιμοποιείται ο όρος "Κουμμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης" (Κ.Κ.Σ.Ε) όπως επικράτησε μετά το 1952, και ο όρος "Μπολσεβίκοι" θα αντιστοιχεί στους πρό-επαναστατικούς καιρούς.
Όλα τα πρποαναφερθέντα ειπώθηκαν για την διευκόλυσνη του αναγνώστη και την καλύτερη κατανόηση των παρακάτω γεγονότων καθώς και το Γολομοντόρ ( γενοκτονία Ουκρανών) η οποία δεν είναι ευρέως γνωστή, παρόλο τους 7.000.000-10.000.0000 νεκρούς.
Ο Στάλιν έγινε γενικός γραμματέας του Κ.Κ.Σ.Ε το 1922 (αν και ο Λένιν δέν τον εκτιμούσε, μάλιστα πρότεινε την αλλαγή του το 1923).
Η Ουκρανία το 1932-33 ήταν υπό την εξουσία της Ε.Σ.Σ.Δ. (πρώην Σοβιετική ένωση που διαλύθηκε το 1991). Στα πλαίσια της κολεκτιβοποίησης (είναι ένα οικονομικό-κοινωνικό σύστημα το οποίο καταργεί την ατομική ιδιοκτησία και όλοι εργάζονται για το κοινωνικό σύνολο ανάλογα με τις δυνατότητες τους, καθώς επίσης ο καθένας ξοδεύει ανάλογα με τις ανάγκες του) ειδικές ομάδες Μπολσεβίκων προέβαιναν σε κατασχέσεις ζώων, σιτηρών και όλων των προϊόντων. Επίσης καθιερώθηκε ένα είδος "εσωτερικού διαβατηρίου" το οποίο ουσιαστικά απαγόρευε την μετακίνηση ακόμα και σε γειτονική πόλη της Ουκρανίας. Αξιοσημείωτο είναι πως η Ουκρανία ήταν απο τις πίο εύφορες περιοχές της Ε.Σ.Σ.Δ καθώς και ότι είχε έντοες τάσεις απόσχισης.
Το αποτέλεσμα ήταν 7.000.000-10.000.000 νεκροί Ουκρανοί.Όποιος φυσικά αποπειράθηκε να διαμαρτυρηθεί κατέληγε φυλακισμένος, σε Γκούλαγκ ή εκτελούνταν με "Σταλινικές" διαδικασίες.
Επίσης υπάρχουν τεκμηριωμένες μαρτυρίες για κανιβαλισμό. Παραθέτω δύο μαρτυρίες η πρώτη είναι του Αμερικανού δημοσιογράφου Thomas Walker ο οποίος βρισκόταν στην Ουκρανία την περίοδο 1932-33 και η δεύτερη είναι της Nina Popovych επιζήσασα του λιμού :
«Έφτασα σε ένα χωριό περίπου 20 μίλια νότια του Κιέβου, το οποίο είχε πρακτικά εξαφανιστεί από την πείνα. Υπήρχαν 15 σπίτια με πληθυσμό 40 κατοίκων. Όλοι οι σκύλοι και οι γάτες είχαν φαγωθεί. Τα άλογα και τα μουλάρια είχαν δημευτεί από τους Σοβιετικούς. Σε μια καλύβα μαγείρευαν κάτι περίεργο: υπήρχαν κόκαλα, δέρμα χοίρου, αγριόχορτα και κάτι που έμοιαζε με μπότα στην κορυφή της κατσαρόλας. Ο τρόπος με τον οποίον οι κάτοικοι παρακολουθούσαν το 'γεύμα' φανέρωνε την κατάσταση της πείνας τους. Υπήρχε ένα αγόρι περίπου 15 ετών, του οποίου το πρόσωπο, τα πόδια και τα χέρια ήταν πολύ λεπτά και το δέρμα του διαγραφόταν πάνω στα κόκαλά του. Είχε πρησμένο στομάχι, διπλάσιο από το κανονικό του μέγεθος. Ήταν ένα ορφανό, του οποίου ο πατέρας είχε πεθάνει από την πείνα πριν από ένα μήνα. Το αγόρι είχε σκεπαστεί με ψάθα. Δεν υπήρχαν καθόλου φτυάρια στο χωριό μετά την τελευταία επιδρομή της σοβιετικής μυστικής αστυνομίας. Το παιδί είπε ότι η μητέρα του είχε φύγει μια μέρα για να ψάξει για φαγητό, αλλά δεν επέστρεψε. Το αγόρι ήθελε να πεθάνει, διότι υπέφερε έντονα από το πρησμένο του στομάχι και ήταν το μοναδικό άτομο από την ομάδα που δεν έδειχνε ενδιαφέρον για το φαγητό που ετοιμαζόταν» Thomas walker
«Ήταν τρομακτικά χρόνια. Οι μητέρες έκοβαν κομμάτια τα παιδιά τους, τα έριχναν σε κατσαρόλες να τα μαγειρέψουν και τα έτρωγαν. Η μητέρα μου πήγε σε ένα χωράφι, όπου υπήρχαν μερικά άλογα και έφερε πίσω το κεφάλι ενός αλόγου - άλλες πέντε γυναίκες έπεσαν πάνω του και άρχισαν να το δαγκώνουν. Ήταν φριχτό! Οι άνθρωποι πέθαιναν μέσα στον δρόμο, αν τους τρυπούσες, το αίμα τους ήταν σαν νερό. Θυμάμαι τα πάντα στο χωριό, όπως για παράδειγμα, τη στιγμή που έβγαλαν τους σταυρούς από τις εκκλησίες. Δύο μέλη της Κομσομόλ (Κομμουνιστικής Νεολαίας) έβγαλαν τους σταυρούς, τους έθαψαν δύο μέτρα κάτω από το έδαφος. Ηλικιωμένες γυναίκες πήγαιναν και φιλούσαν αυτό το κομμάτι γης. Μετά, γέμισαν την ξύλινη εκκλησία με άχυρα. Τη νύχτα, ποντίκια μπήκαν από τους τοίχους, αφήνοντας τρύπες, από τις οποίες οι γυναίκες γέμιζαν τους κουβάδες τους με άχυρο. Η Κομσομόλ πήρε τα άχυρα από την εκκλησία και μετά από αυτό ήταν άδεια. Πέθαναν τόσοι άνθρωποι στο χωριό, που αναγκάστηκαν να σταματήσουν να βάζουν σταυρούς στο νεκροταφείο. Το χειμώνα μια ηλικιωμένη πήρε έναν σταυρό από το νεκροταφείο για τον χρησιμοποιήσει για προσάναμμα στο σπίτι της, για να μην παγώσουν τα παιδιά της» Nina Popovych
Το εν λόγω έγκλημα είναι το μεγαλύτερο, ακόμα και απο τις γνωστές εκκαθαρίσεις, του Σταλινικού καθεστώτος.
Αρκετά χρόνια αργότερα, μετά απο σημαντικές προσπάθειες ανγνώρισης ψηφίστηκε στις 28 Νοεμβρίου του 2006 στην Ουκρανική Ράντα (Βουλή) ο Νόμος 376-V, ο οποίος αναγνωρίζει την γενεοκτονία. Το μόνο κόμμα που αρνήθηκε να ψηφίσει ήταν το Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας. Αρκετές χώρες έχουν αναγωρίσει την γενεοκτονία μέχρι σήμερα.
Παρά ταύτα η Ουκρανική γενοκτονία έχει ξεμείνει στα ψιλά γράμματα της ιστορίας και ελάχιστοι τη γνωρίζουν. Θεωρώ χρέος του κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου, να γνωρίζει όλες τις ιστορικές θηριωδίες, δη γενοκτονίες εθνών που στοίχησαν τον θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων.
Πηγές
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BC%CF%8C%CF%81
Στάλιν: η αυλή του Κόκκινου Τσάρου
ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΙΝΗΜΑ - ΚΟΜΜΑ - ΚΡΑΤΟΣ ΛΑΝΑΡΑΣ Δ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
Λέων Τρότσκι: ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
http://canada.mfa.gov.ua/en/ukraine-%D1%81%D0%B0/holodomor-remembrance/holodomor-remembrance-ukraine/holodomor-law-ukraine
-----------------------------------------------------------------------------
Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΑΙ ΟΙ 300 ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΥΘΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ
Γεώργιος Βενετάς
Όλοι γνωρίζουν τον πλέον πολυσυζητημένο βασιλέα Λεωνίδα καθώς και τους τριακοσίους ακολούθους του. Λίγοι όμως γνωρίζουν ή λησμονούν ότι στην μάχη των Θερμοπυλών (διεξήχθη το 480 π.Χ.) έλαβε μέρος υπερ-πολλαπλάσιος αριθμός στρατευμάτων και μάλιστα η ανδρεία τους ξεπέρασε αυτήν των Λακεδαιμόνιων.
Κατά την μυθολογία, όταν στις Θεσπιές της Βοιωτίας βασιλεύς ήταν ο Θέσπιος, γιος του Ερεχθέως (βασιλιά της Αττικής) γέννησε με την σύζυγο του Μεγαμήδη και διάφορες παλλακίδες, 50 κόρες. Την εποχή εκείνη ζούσε στην ευρύτερη ένας λέων ο οποίος αρκετές φορές κατασπάραξε τους κατοίκους του χωριού, οι οποίοι δεν μπορούσαν να θανατώσουν τον υπερμεγέθη βασιλέα των ζώων. Τότε παρουσιάστηκε ο Ηρακλής ο οποίος φόνευσε τον λέοντα, και ο Θέσπιος για να τον ευχαριστήσει τον παρότρυνε να συνευρεθεί με τις 50 κόρες του, οι οποίες απέκτησαν μαζί του 53 γιούς. Το παραπάνω μυθολογικό απόσπασμα το παραθέτω για να κατανοήσουμε τον πολιτισμό αλλά και το υψηλό αίσθημα υπερηφάνειας των Θεσπιών, καθώς θεωρούνται απόγονοι του Ηρακλή.
Με την επισήμανση της ταυτότητας των Θεσπιών θα προχωρήσουμε στην καταγραφή των γεγονότων. Όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος στο βιβλίο "Πολύμνια" Ζ', μετά την ήττα του Περσικού στρατού εις τον Μαραθώνα (490 π.Χ.) το μένος του βασιλέα Δαρείου κατά της Ελλάδος αναζωπυρώθηκε, ωθώντας τον να προετοιμάσει ολόκληρη την Ασία για την εκστρατεία εναντίον της Ελλάδος. Η προετοιμασία ολοκληρώθηκε εντός τριών ετών, αλλά λίγο πριν την έναρξη της ο Δαρείος απεβίωσε και βασιλέας στέφτηκε ο Ξέρξης. (Πρεσβύτερος γιος του Δαρείου ήταν ο Αρταβαζάνης, όμως μετά από παρέμβαση του αυτοεξόριστου στα Σούδα πρώην βασιλιά της Λακωνίας Δημάρατο, βασιλιάς στέφθηκε ο νεότερος από τους επτά γιούς του). Μετά από δυο έτη ο Ξέρξης εκστράτευσε κατά της Ελλάδος.
Συγκεντρώνοντας την στρατιά του στις Σάρδεις, έστειλε κήρυκες στην Ελλάδα για να ζητήσουν «γῆν καί ὕδωρ». Παράλληλα κατασκεύασε δύο γέφυρες στον Ελλήσποντο (στενά των Δαρδανελίων) για να περάσει ο στρατός του, ο οποίος κατά τον Ηρόδοτο αριθμούσε 5.000.000 άντρες(1). Αξίζει να σημειωθεί πως ολόκληρου του στρατού στρατηγός ήταν ο Μαρδόνιος, γιος του Γεωργίου, και ο Τριτανταίχμης, γιος του Αρτάβανου. Επίσης ο στρατός ήταν πολύ-φυλετικός: Πέρσαι, Μήδοι, Υρκάνιοι, Ασσύριοι, Ινδοί, Πάρθοι, Χοράσμιοι, Γανδάριοι, Δαδίκαι, Κάσπιοι κ.α.
Ο Ξέρξης κινήθηκε δια της Θράκης προς την Μακεδονία, και θα συνέχιζε νότια προς Θεσσαλία, Βοιωτία, Αττική και Πελοπόννησο. Παράλληλα επέστρεψαν οι κήρυκές του. Ελάχιστες πόλεις έδιναν «γῆν καί ὕδωρ», μεταξύ των οποίων και οι Θηβαίοι (ο Ξέρξης δεν έστειλε κήρυκες στην Αθήνα και καθώς όταν είχε στείλει ο Δαρείος πριν από 10 χρόνια -μάχη Μαραθώνα- οι απεσταλμένοι του ρίχτηκαν στο πηγάδι για να πάρουν όση «γῆν καί ὕδωρ»ήθελαν.
Οι Έλληνες έκαναν ευρύτατη σύσκεψη και αρχικά αποφάσισαν να αμυνθούν στον Ισθμό της Κορίνθου, τελικά όμως αποφάσισαν να αμυνθούν στα Τέμπη, όπου και συγκεντρώθηκαν 10.000 άντρες ενισχυμένοι από το Θεσσαλικό ιππικό.
Των Λακεδαιμονίων στρατηγός ήταν Εὐαίνετος του Καρήνου, των δε Αθηναίων, ο Θεμιστοκλής του Νεοκλέους. Έμειναν λίγες, ημέρες έως ότου, αγγελιοφόροι αφιχθέντες από την Μακεδονία, τους ειδοποίησαν πως υπήρχε και άλλη διάβαση εκ της Μακεδονίας προς την Θεσσαλία, δια της Περραιβίας. Ο Ελληνικός στρατός επέστρεφε στον Ισθμό της Κορίνθου όταν αποφάσισε να αμυνθεί στα στενά των Θερμοπυλών.
Η αποστολή αυτή ανετέθη στον βασιλέα Λεωνίδα γιό του Αλέξανδρου. Ο Λεωνίδας επέλεξε 300 όμοιους (καθαρόαιμοι Λακεδαιμόνιοι) οι οποίοι είχαν γιους, ώστε εάν φονευθούν να αφήσουν διάδοχο στην Σπάρτη. Ο Λεωνίδας δεν ανέμενε τον στρατό που του υποσχέθηκαν οι έφοροι της Σπάρτης αλλά έσπευσε στις Θερμοπύλες. Η Σπάρτη δεν έστειλε τον κύριο όγκο του στρατού της διότι ήταν σε εξέλιξη η γιορτή των Καρνείων(2), προς τιμήν του Απόλλωνα, κατά της οποία απαγορεύονταν αυστηρά οι εχθροπραξίες. Ο Λεωνίδας εκκάλεσε και τους Θηβαίους στις Θερμοπύλες, οι οποίοι αποδέχτηκαν την πρόσκληση. Τον Λεωνίδα ακολούθησαν χίλιοι Τεγέατες και Μάντινιοι, χίλιοι εκατόν είκοσι Αρκάδες, τετρακόσιοι Κορίνθιοι, διακόσιοι εκ Φλειούντος, ογδόντα Μυκηναίοι, και επτακόσιοι Θεσπιείς από την Βοιωτία, τετρακόσιοι Θηβαίοι και χίλιοι Φωκείς. (Οι Θηβαίοι ακολούθησαν παρότι είχαν δηλώσει υποταγή, εισπράτοντας βέβαια την περιφρόνηση όλων). Συνολικά λίγο παραπάνω από πέντε χιλιάδες (5000) άντρες.
Οι Έλληνες στρατοπέδευσαν επί της διόδου, εντός του αναδομηθέντος παλαιού Φωκικού τείχους. Αρχιστράτηγος ήταν ο Λεωνίδας. Ο Ξέρξης, απορώντας με το θράσος αυτού του ολιγάριθμου στρατού, κάλεσε τον αυτοεξόριστο Σπαρτιάτη πρώην βασιλέα Δημάρατο για να τον συμβουλευτεί. Ο Ξέρξης δεν επείσθει ότι θα του προέβαλαν αντίσταση, έτσι περίμενε τέσσερεις ημέρες με την ελπίδα να διαλυθούν ησύχως.
Φυσικά οι ελπίδες του Ξέρξη έσβησαν με την ανατολή της πέμπτης ημέρας, καθότι ο συμμαχικός στρατός βρισκόταν ακόμα στις Θερμοπύλες. Ο Ξέρξης θέλοντας να δώσει μια τελευταία ευκαιρία στους Έλληνες, έστειλε κήρυκες οι οποίοι ζήτησαν από τον συμμαχικό στρατό να παραδώσει τα όπλα του. Ο Λεωνίδας ως αρχιστράτηγος απάντησε με την ιστορική φράση «Μολών λαβέ».
Οι κήρυκες μετέφεραν την φράση στον βασιλέα Ξέρξη ο οποίος μαινόμενος διέταξε την επίθεση. Η πρώτη επίθεση έγινε από τους Μήδους και τους Κίσσιους. Οι απώλειες των Περσών ήταν τεράστιες, παρά ταύτα, τα κύματα επίθεσης συνεχώς ανανεώνονταν καθώς για τον Ξέρξη η ζωή μερικών χιλιάδων δεν ήταν τίποτα, αν αναλογιστεί κανείς τον κύριο όγκο του στρατού του. Η μάχη διήρκησε ολόκληρη μέρα και τα δύο φύλα επέστρεψαν στο στρατόπεδο των Περσών αποδεκατισμένα.
Την επομένη της συντριβής των Μηδών και των Κισσίων, έξαλλος ο Πέρσης βασιλιάς διέταξε τους Αθάνατους Πέρσες να επιτεθούν με διοικητή της επίθεσης τον Υδάρνην. Η μάχη διεξήχθη σώμα με σώμα, όμως λόγω των βραχύτερων δοράτων καθώς και της μορφολογίας του στενού των Θερμοπυλών ούτε οι Αθάνατοι σημείωσαν πρόοδο. Μετά την αποτυχία των Αθανάτων και το πέρας της δεύτερης ημέρας, οι Έλληνες σύμμαχοι, αποδεκατισμένοι και τραυματισμένοι, κλήθηκαν να αποκρούσουν και το τρίτο κύμα επίθεσης, το οποίο και απέκρουσαν.
Όλα τα Ελληνικά φύλα μάχονταν, εκτός των Φωκαίων, οι οποίοι είχαν αναλάβει την φύλαξη ενός μονοπατιού το οποίο παράκαμπτε τις Θερμοπύλες και ονομάζονταν «ἀνοπαίαν ἀτραπός».
Στην απόγνωση του Ξέρξη έβαλε τέλος, σαν από μηχανής Θεός, ο Εφιάλτης, γιος του Ευρυδήμου, ο οποίος πιστεύοντας ότι θα ανταμειφθεί πλουσιοπάροχα, αποκάλυψε στον βασιλιά Ξέρξη την ύπαρξη ενός παρακαμπτήριου μονοπατιού, οδηγώντας τα Περσικά στρατεύματα σε αυτό.
Με αυτή την χρήσιμη πληροφορία, ο Ξέρξης δίνει εντολή στους Αθανάτους να περικυκλώσουν τους Έλληνες μέσα από το παρακαμπτήριο μονοπάτι (το οποίο όπως προανέφερα τελούσε υπό την φύλαξη των χιλίων Φωκαίων).
Οι Φωκείς τους αντιληφθήκαν και ετοιμάστηκαν για μάχη, οι οποίοι όμως μετά από τα πυκνά βέλη των Περσών αναγκάστηκαν να καταφύγουν στο ψηλότερο σημείο του όρους, με αποτέλεσμα οι Αθάνατοι να διαβούν το μονοπάτι. Από τους Έλληνες στις Θερμοπύλες πρώτος ο μάντης Μεγιστίας εξέτασε τα σπλάχνα θυσιασμένων ζώων και γνωστοποίησε ότι το τέλος ήταν κοντά.
Κατόπιν ο Λεωνίδας, ως αρχιστράτηγος, αποδεσμεύει όλους του συμμάχους διότι πριν την συγκέντρωση στις Θερμοπύλες, οι Σπαρτιάτες είχαν λάβει χρησμό από την Πυθία ο οποίος ανέφερε ότι η Σπάρτη πρέπει να χάσει έναν βασιλιά, αλλιώς θα χαθεί η ίδια.
Ο μάντης Μεγιστίας αρνήθηκε να φύγει, ενώ παρέμειναν επτακόσιοι Θεσπιείς υπό την στρατηγία του Δημόφιλου, και τετρακόσιοι Θηβαίοι. Οι Θεσπιείς έμειναν εθελοντικά καθώς είχαν αποδεσμευτεί από τον Λεωνίδα. Αξίζει να σημειωθεί πως οι Θηβαίοι κρατήθηκαν παρά τη θέλησή τους, διότι είχαν δώσει «γῆν καί ὕδωρ».
Ιστορική αξία έχει η απάντηση του Δημόφιλου προς τον Λεωνίδα όταν εκείνος του ανακοίνωσε ότι οι Θεσπιείς αποδεσμεύονται: «Ὄχι Λεωνίδα, δεν φεύγω. Δεν θα σε ἀφήσω να πάρεις μόνος την δόξαν τῶν Θερμοπυλῶν».
Είναι τέταρτη ημέρα μέσα στις βαριές πανοπλίες (τριάντα έξι κιλά μαζί με τον λοιπό εξοπλισμό), περίπου δεκάτη πρωινή ώρα, κι ενώ η θερινή ζέστη κάνει τις φωτιές του Άδη να μοιάζουν αστείες, οι μαχόμενοι Σπαρτιάτες οδεύουν στη σφαγή τους.
Αναμένοντας την Περσική επίθεση οι Έλληνες βλέπουν μιαν επίσημη Περσική συνοδεία να πλησιάζει και τελικώς, να προσφέρει στον Λεωνίδα εξουσία σε ολόκληρη την Ελλάδα, υπό την προϋπόθεση να γίνει σύμμαχός τους. Ο βασιλεύς αρνείται για στερνή φορά.
Με το νεύμα του Πέρση βασιλέα η μάχη άρχισε. Οι Έλληνες δεν είχαν περικυκλωθεί ακόμα από τους Αθανάτους και η μάχη διεξήχθη στο στενό.
Ο Λεωνίδας, κατά τη διάρκεια της συμπλοκής πλήττεται από βέλη και πέφτει δοξασμένα σύμφωνα με τους νόμους του Λυκούργου. Γύρω από το νεκρό σώμα του βασιλιά αναπτύσσονται σφοδρές μάχες διεκδικώντας την κατοχή του, όπου τελικά οι Έλληνες σέρνουν το άψυχο σώμα του βασιλιά τους σε ασφαλές μέρος.
Εν συνεχεία οι Θηβαίοι πετούν τα όπλα τρέχοντας προς τους Πέρσες και φωνάζοντας ότι έδωσαν γῆν καί ὕδωρ πρώτοι, καθώς και ότι είναι αιχμάλωτοι, καταφέρνοντας με αυτόν τον τρόπο να σωθούν, διότι αναγνωρίστηκαν από τους Έλληνες που είχαν παρεισφρήσει στον Περσικό στρατό δηλώνοντας υποταγή.
Παράλληλα οι Αθάνατοι ολοκληρώνουν την κυκλωτική κίνηση. Ο Ξέρξης θέλοντας απεγνωσμένα Σπαρτιάτες αιχμαλώτους, στέλνει αντιπροσώπους με την ελπίδα οι Σπαρτιάτες χωρίς βασιλεία να συνθηκολογήσουν. Η απάντηση ήταν Λακωνική: «θα μείνωμεν με τον βσιλέα μας».(3)
Τα βέλη που δέχτηκαν οι εναπομείναντες Έλληνες εσκίασαν τον ήλιο, όμως φώτισαν εσαεί τα ονόματα των ηρώων, Θεσπιών και Σπαρτιατών.
Εν κατακλείδι θα ήθελα να εκφράσω την λύπη μου ως Έλλην πολίτης για το γεγονός ότι το μνημίο με το άγαλμα του Λεωνίδα ανεγέρθη με έξοδα των ομογενών Σπαρτιατών της Αμερικής το 1955. Έιναι απορίας άξιον η περιφρόνηση του Ελληνικού κράτους για την ιστορία του αλλά και ηλίου φαεινότερη η περιφρόνηση των Ελλήνων για την ενδοξότατη ιστορία τους.
- Συμπεριλαμβανομένου και του βοηθητικού προσωπικού. Το εν λόγω νούμερο έχει αμφισβητηθεί, ενώ εικάζεται ότι ο αριθμός ήταν κατά προσέγγιση ~700,000 – 1,000,000.
- Σύγχρονοι και παλαιότεροι αναλυτές εικάζουν ότι η γιορτή των Καρνείων ήταν πρόφαση, εξού και ο χρόνος της αρχική λήψη της απόφασης για την μάχη ώστε να είναι πλησίον της γιορτής. Η εικασία αυτή επιβεβαιώνεται μεταγενέστερα όταν 10,000 Σπαρτιάτες πολέμησαν στις Πλαταιές.
- Οι λόγοι που παρέμεινε ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες ήταν στρατηγικοί, διότι λίγα χιλιόμετρα μακριά εξελίσσονταν η ναυμαχία του Αρτεμισίου. Ήταν παράκληση του Θεμιστοκλή, αλλά και στρατιωτικοί λόγοι που επέβαλαν την παραμονή του Λεωνίδα στα στενά των Θερμοπυλών. Η στόχος ήταν ο κοινός Ελληνικός στόλος να προκαλέσει όσο περισσότερες καταστροφές μπορούσε στον Περσικό και Φοινικικό στόλο, διότι ο στόλος αυτός εφοδίαζε με τροφή τον τεράστιο Περσικό στρατό. Ήταν γνωστό ότι με πολλή μεγαλύτερη ανδρεία και σθένος πολεμούσε το Ελληνικό ναυτικό όταν γνώριζε ότι στην ακτή απέναντι από την ναυμαχία (στενά Μαλιακού κόλπου) δεν υπήρχε εχθρικό πεζικό αλλά συμμαχικός Ελληνικός στρατός (Σπαρτιάτες). Όσο πιο πολύ άντεχε ο Λεωνίδας στα στενά των Θερμοπυλών τόσο πιο πολύ θα διαρκούσε η ναυμαχία και τόσες περισσότερες θα ήταν οι φθορές και οι απώλειες του Περσικού στόλου!!! Απόδειξη τούτου, όταν ηττήθηκαν οι Πέρσες στη Σαλαμίνα, αποσύρθηκε ο κύριος όγκος τους από την Ελλάδα.
Βιβλιογραφία
«Οι βάρβαροι», Κ. Πλεύρης
«Οι Σπαρτιάτες», Κάρτλετζ Πολ
«Οι επτακόσιοι Θεσπιείς στις Θερμοπύλες», Χρ. Π. Κασσιώρης
«Σπαρτιάτες οι σκλάβοι του πολέμου», Χ. Γιωτάκης
«Ηροδότου Πολύμνια», Ηρόδοτος
-----------------------------------------------------------------------------
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΣΙΡΙΑΛ
Μόνο στην θεά Φορτούνα δεν μπορεί να αποδώσει κανείς το γεγονός ότι όλο και περισσότερα Τούρκικα σίριαλ ανθίζουν στην Ελληνική τηλεόραση σαν ανοιξιάτικες παπαρούνες. Όλο και περισσότερες γυναίκες, και νέες (κατά βάση), στυλώνονται μπροστά στην τηλεόραση, με αξιοσημείωτη συνέπεια, κάνοντας τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να μην χάσουν κάποιο επεισόδιο από τα αγαπημένα τους Τουρκο-σίριαλ. Δεν αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί τέτοια άνθηση;
Γράφει ο Νίκος Χειλιαδάκης «...Σύμφωνα με τις δημοσιογραφικές πληροφορίες, η Βρετανίδα βουλευτής Pauline Latham κατήγγειλε ότι μεγάλο μέρος της οικονομικής βοήθειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς την Τουρκία, που ανέρχεται στο ποσό των 620 εκατομμυρίων αγγλικών Στερλίνων, πηγαίνει στην ταχέως αναπτυσσόμενη τηλεοπτική βιομηχανία της Τουρκίας και στην παραγωγή διαφόρων τηλεοπτικών σήριαλ, που έχουν πλημμυρίσει τα τελευταία χρόνια τα μεγάλα ελληνικά κανάλια.Το θέμα μάλιστα πήρε μεγάλη έκταση αναγκάζοντας την ίδια την υπουργό Ανάπτυξης της Βρετανίας, Justine Greening, να διατάξει έρευνα για το πως διοχετεύεται η οικονομική βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς την Τουρκία στην παραγωγή τουρκικών τηλεοπτικών σειρών. Να σημειώσουμε ότι ορισμένα από αυτά τα σήριαλ έχουν εξοργίσει τους Βρετανούς γιατί αναφέρονται στην παρουσία του Βρετανικού στρατού στην Κωνσταντινούπολη, την περίοδο 1919-1922, με εξευτελιστικούς τρόπους που καταρρακώνουν την εικόνα των Βρετανικών ενόπλων δυνάμεων και δημιουργούν αντιβρετανικά αισθήματα στο τηλεοπτικό κοινό».
Με απλά λόγια η Τουρκία καταχράται την οικονομική βοήθεια της Ευρώπης (δηλαδή και με δικά μας λεφτά) κατασκευάζει σήριαλ και σαν να μην φτάνει αυτό μας τα πουλάει από πάνω, δηλαδή κάνει την προπαγάνδα της με δικά μας λεφτά και εμείς σαν γνήσιοι ραγιάδες τα παρακολουθούμε με ευλαβική συνέπεια.
Για την διευκόλυνση του αναγνώστη θα ήθελα να παραθέσω την παρακάτω παράγραφο η οποία επεξηγεί πως και γιατί χρηματοδοτείται η Τουρκία από την Ε.Ε. , πηγή τη οποίας είναι η ιστοσελίδα του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδος:
«Η Τουρκία είναι υποψήφια χώρα για προσχώρηση στην Ε.Ε. (οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις ξεκίνησαν τον Οκτώβριο 2005). Υποβολή αιτήματος προχώρησης (Απρίλιος 1987)» , «Η Τουρκία λαμβάνει από την Ε.Ε. χρηματοδοτική βοήθεια μέσω του Εργαλείου Προενταξιακής Βοήθειας (IPA). Οι στόχοι του IPA για την Τουρκία είναι να υποστηρίξει τις πολιτικές , οικονομικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις για την ενίσχυση της Τουρκικής υποψηφιότητας για ένταξη και να βοηθήσει στην προετοιμασία για την αποτελεσματική διαχείριση των διαρθρωτικών ταμείων. Κυριότεροι τομείς προτεραιότητας των παρεμβάσεων: Δημοκρατικοί θεσμοί και κράτος δικαίου, δημόσια διοίκηση και προώθηση οικονομικών μεταρρυθμίσεων σεβασμός δικαιωμάτων του ανθρώπου και των
μειονοτήτων και ισότητα των φύλων, στήριξη της ανάπτυξης της κοινωνίας των πολιτών και αναβάθμιση της περιφερειακής συνεργασίας, βιώσιμη ανάπτυξη και μείωση φτώχειας».
Με απλά λόγια αντί η χρηματοδότηση της Ε.Ε. να δαπανάται σε μεταρρυθμίσεις, χρησιμοποιείται σε παραγωγή Τουρκο-σήριαλ, τα οποία επαναλαμβάνω, μας τα πουλάνε!!!!
Αναφορικά και μόνο, η οικονομική ενίσχυση της Τουρκίας για το 2013 από την Ε.Ε. ήταν 902.9 εκατομύρια ευρώ.
Έτσι λοιπόν ενισχύουμε κι εμείς οικονομικά την Τουρκία, η οποία να υπενθυμίσω πως δεν αναγνωρίζει την Ελληνική κυριότητα στα νησιά Κάλυμνο, Αγαθονήσι, Φαρμακονήσι και προβαίνει σε έρευνες "ωκεανογραφικού τύπου", και για του λόγου το αληθές παραθέτω απόσπασμα από την πηγή (www.defencenet.gr)
«Σε αυξημένη επιφυλακή έχουν τεθεί εδώ και λίγες ώρες οι Ένοπλες Δυνάμεις σε ολόκληρη την περιοχή του Αιγαίου με αφορμή την έκδοση NAVTEX από την Άγκυρα για έρευνες ερευνητικού - ωκεανογραφικού σκάφους της στην θαλάσσια περιοχή που περιλαμβάνει τα ελληνικά νησιά της Καλύμνου και του Αγαθονησίου και του Φαρμακονησίου επί των οποίων δεν αναγνωρίζει την ελληνική κυριότητα! Η τουρκική κίνηση να περιλάβει στην NAVTEX περιοχές των οποίων δεν αναγνωρίζει την ελληνική κυριότητα (είναι αναρτημένη στην σελίδα του τουρκικού YPEΞ η σημείωση ότι το ιδιοκτησιακό καθεστώς του Αγαθονησίου και του Φαρμακονησίου "δεν είναι προσδιορισμένο") σημαίνει ότι κλιμακώνουν μια πίεση στην ελληνική πλευρά που έχει αρχίσει να καταγράφεται από τον περασμένο Αύγουστο με υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών πάνω από τα συγκεκριμένα ελληνικά εδάφη κι με αποστολές τουρκικών πολεμικών στις ακτές της Αττικής.» Για να μην αναφερθώ στις εναέριες παραβιάσεις ή την Α.Ο.Ζ. Επίσης θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι η Τουρκία πέρα από φυσικός εχθρός είναι και ιστορικός από το 1451 (θεωρητικά) και να παραθέσω μερικές ιστορικές πραγματικότητες τις οποίες έζησαν (οι όχι και τόσο μακρινοί μας μακρινοί πρόγονοί.Τα παρακάτω στοιχεία έχουν ΚΑΘΑΡΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ σημασία και τίποτε άλλο (διότι αρκετά λησμονιούνται): H Τουρκία από το 1400 ακόμα μας έδειξε τον ευγενή πολιτισμό της θεσπίζοντας νόμο οποίος νομιμοποιούσε την αδελφοκτονία και μάλιστα ο Μωάμεθ ο β ο «Πορθητής» ο επιλεγμένος Σελίμ είχε σφαγιάζει εννέα μέλη της οικογενείας , του χάρη σε αυτόν τον νόμο, επίσης όταν είχε εκστρατεύσει εναντίων της Ρόδου είχε μαζί του 9.000 παλούκια με ευγενικές πάντα διαθέσεις.
Πάραυτα ας επικεντρωθούμε στο τι έζησαν οι Έλληνες επί τουρκοκρατίας:
ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ : «Ήταν μία οθωμανική πρακτική απαγωγής νέων αγοριών με σκοπό την ανατροφή τους ως στρατιωτών η τη στελέχωσή υπηρεσιών του Σουλτάνου.Έγγραφα του 17 αιώνα συγκεκριμενοποιούν τα όρια μεταξύ 15-20 ετών». (http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CE%B6%CF%89%CE%BC%CE%B1) Έτσι οι οικογένειες έχαναν τα πιο ρωμαλέα, υγιή και αρτιμελή άρρενα τέκνα τους με σκοπό να γίνουν γενίτσαροι.
ΚΕΦΑΛΙΚΟΕ ΦΟΡΟΣ: «Ήταν ένας ατιμωτικός φόρος ο οποίος παραχωρούσε στο άτομο το δικαίωμα να ΖΕΙ , και να ΛΑΤΡΕΥΕΙ ΤΟ ΘΕΟ του. Κάθε χριστιανός από το δωδέκατο έτος της ηλικίας του μέχρι το θάνατό του όφειλε να εξαγοράζει κάθε χρόνο την άδεια αυτή. Πλήρωνε τον φόρο και παραλάμβανε την προσωπική του απόδειξη που λεγότανε χαράτσι, η οποία έφερε το εξής κείμενο «ο φέρων το παρόν έχει την άδεια να φέρει επί ένα έτος την κεφαλήν επί των ώμων του» (http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%B9)
Σφαγές, ληστρικές επιδρομές, πυρπολήσεις,εξισλαμισμοί και γενοκτονίες
«Ειδική μνεία πρέπει να κάνουμε για τις σφαγές και φρικαλεότητες που διαδραματίστηκαν στα νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου κυρίως κατά την περίοδο 1537-1547 στην οποία διετέλεσε αρχιναύαρχος ο Χαϊρεντίν η «Μπαρμαρόσα» ο οποίος ερήμωσε νησιά (Κέρκυρα, Κεφαλλονιά, Ζάκυνθος, Κύθηρα, Σύρος, Ίος, Νίσυρος, Αίγινα, Πάρος, Αντίπαρος, Τήνος, Νάξος, Φολέγανδρος, Σκιάθος, Κάρπαθος, και άλλες παραθαλάσσιες περιοχές) σφαγιάζοντας άοπλους (φυσικά) πληθυσμούς και πουλώντας γυναικόπαιδα σε σκλαβοπάζαρα».
«Δεν υπήρχε Ελληνική πόλη η περιοχή η οποία στα 400 χρόνια της τουρκοκρατίας να μήν υπέστη πέρα από ληστρικές επιδρομές, σφαγές εξανδραποδισμούς, πυρπολήσεις και το απάνθρωπο παιδομάζωμα εξ΄ αιτίας του οποίου πολλές οικογένειες στερήθηκαν τα άρρενα τέκνα τους».
Επίσης ο Αριστοτ. Χρ. Κωστόπουλος απόγονος Μακεδονομάχων αναφέρει στο πολύτιμο βιβλίο του "Η συμβολή της Μακεδονίας εις τους απελευθερωτικούς,αγώνες του έθνους": "Η ζωή του ραγιά των πρώτων ημερών της δουλείας κατέστη αφόρητος. Οι πολλοί και δυσβάστακτοι φόροι,οι αυθαιρεσίες των Τούρκων, το φοβερό παιδομάζωμα, οι βιασμοί,οι φυλακίσεις,οι αρπαγαί περιουσιών , οι εξανδραποδισμοί, οι ταπεινώσεις, οι εκτελέσεις και άλλα δεινά εξανάγκασαν τους υπόδουλους να εκπατριστούν ή να εξισλαμισθούν".
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ θα ήθελα να αναφερθώ στην ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ της Χίου το 1822. « Με αφορμή την αποβίβαση Σαμιών επαναστατών στο νησί (δεν είχε συστρατευθεί μέχρι εκείνες τις ώρες στην επανάσταση) με επικεφαλή τον Λυκούργο Λογοθέτη κατέπλευσε εναντίων της όλος ο Τούρκικος στόλος, ο οποίος αποβίβασε τακτικό στρατό που αφέθηκε να σφάζει αδιάκριτα αθώους επί μία βδομάδα. Στο τέλος την εβδομάδος καταστράφηκε οτιδήποτε υλικό αγαθό, 50.000 (από τους συνολικά 120.000) Χιώτες σφαγιάστηκαν, άλλες 40.000 πουλήθηκαν στα σκλαβοπάζαρα της Αιγύπτου , 20.000 γλίτωσαν στα ψάρινα καράβια,ενώ μόνο 5.000 περίπου ,απέμειναν σαν φαντάσματα , στο έρημο και κατεστραμμένο νησί.» (Ιδού οι Τούρκοι, ΓΡΗΓΟΡΓΗΣ ΝΙΚΗΦ. ΚΟΣΣΤΒΑΚΗΣ σελ. 9-23)
Θα μπορούσα να παραθέσω ακόμα χιλιάδες γεγονότα και επιχειρήματα γιατί ένας
Έλληνας δεν θα έπρεπε να βλέπει Τούρκικα σίριαλ, αλλά δυστυχώς ο χρόνος μου δεν μου το επιτρέπει να γράψω και για ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ της ΣΜΥΡΝΗΣ ελπίζω το άρθρο να προβληματίσει τους φανατικούς τηλεθεατές να ενισχύσει αυτούς που δεν υποστηρίζουν τα σίριαλ και να ενημερώσει τους ανενημέρωτους, Επίσης θα ήθελα να υμνήσω τους πεσόντες του Ελληνοιταλικού και Ελληνογερμανικού πολέμου, που πολέμησαν τον φασισμό και ναζισμό - εθνικοσοσιαλισμό αντίστοιχα.
Γεώργιος Βενετάς
28/10/2013
Πηγές : Ιδού οι Τούρκοι σελ. 1-23
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΝΙΚΗΦ. ΚΟΣΣΥΒΑΚΗΣ
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%B9)
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CE%B6%CF%89%CE%BC%CE%B1
ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ τεύχος 131 ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2013
----------------------------------------------------------------------------------------------------
Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΟΥ GAMING
H εικόνα των παιδιών της γειτονιάς, που επιστρέφουν στο σπίτι με λασπωμένα ρούχα μετά απο πολύωρο παιχνίδι (και φυσικά τις γνωστές σκανταλιές τις οποίες μόνο ενα μικρό παιδί μπορεί να σκαρφιστεί) έχει χαθεί στο πέρασμα του χρόνου.Ολοι έχουμε νoιώσει την βίαιη εισβολή της τεχνολογίας και του εκσυγχρονισμού στην ζωή μας, ο απόηχος της οποίας κλόνισε συθέμελα τις αξίες και δραστηριότητες των νέων, αλλάζοντάς τις άρδην.
Η συντριπτική πλειοψηφία της νεολαίας έχει πρόσβαση σε ηλεκτρονικό υπολογιστή και στο διαδίκτυο, το οποίο όπως αποδεικνύουνόλο και περισσότερες έρευνες, δεν προσφέρει μόνο πληθώρα πληροφοριών και ειδήσεων, αλλά μας αποκαλύπτει το σκληρό και αποκρουστικό του πρόσωπο, χαρίζοντας μας απλόχερα ένα νέο εθισμό.
Σχετικά πρόσφατες έρευνες σε σχολεία της Θεσσαλίας έρχονται να σφραγίσουν την ανησυχία των γονέων, καθώς 1 στα 12 παιδιά παρουσιάζει συμπτώματα εθισμού στο διαδίκτυο. Τα νούμερα, δυστυχώς ή ευτυχώς λένε πάντα την αλήθεια. Ο εθισμός των παιδιών στη Θεσσαλία αγγίζει το 8,2% της συνολικής νεολαίας. Συγκεκριμένα, σε άτομα ηλικίας από 12 έως 18 ετών τα ποσοστά χρήσης του διαδικτύου αγγίζουν το 70% – 80% , εκ των οποίων η πιό συχνή χρήση αφορούσε βιντεοπαιχνίδια (50,9%) και υπηρεσίες πληροφοριών (46,8%). Συνολικά, μεταξύ των χρηστών, τα άτομα που ήταν εθισμένα άγγιζαν το 26% για τα αγόρια και 18% για τα κορίτσια.
Η παραπάνω έρευνα βασίστηκε σε δείγμα 2.200 μαθητών 12 έως 18 ετών σε 85 σχολεία της Θεσσαλίας και δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο "Cyberpsychology & behavior" (Δεκέμβριος 2008)με επικεφαλή τον κ.Σιώμου διδάκτορα της Ιατρικής σχολής του πανεπιστημίου Θεσσαλίας και ειδικευόμενου ψυχιάτρου παιδιών και εφήβων στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης.
Ποιά είναι όμως τα συμπτώματα του εθισμού;
1) Ο χρήστης θεωρεί τον ηλεκτρονικό υπολογιστή και το διαδίκτυο κομμάτι της καθημερινότητάς του.
2) Ο χρήστης χρειάζεται όλο και περισσότερες ώρες για να νοιώσει ευχαρίστηση.
3) Ενώ ο χρήστης αισθάνεται οτι υπάρχει κάποιο πρόβλημα στην σχέση του με το διαδίκτυο, δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει.
4) Παρατηρείται αυξημένη παραγωγή ντοπαμίνης, του νευροδιαβιβαστη του εγκεφάλου που σχετίζεται με την ευχαρίστηση.
5) Ο χρήστης φυλακίζεται σε ένα ψηφιακό κλουβί το οποίο τον περιθωριοποιεί από την κοινωνία, αλλά ακόμα και από την ίδια του την οικογένεια.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα επισημάνω οτι η εν λόγω έρευνα διεξήχθη το 2008, άρα τα ποσοστά εν έτη 2013 θα παρουσιάζουν ανοδική πορεία και μάλιστα με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου.
Επίσης θα ήθελα να δώσω μιαν απάντηση σε επιχειρήματα (σαθρά και διάτρητα κατ' εμέ) τα οποία «σέρνονται» στο διαδίκτυο όπως:
"Τα βιντεοπαιχνίδια είναι ένα ψυχαγωγικό μέσο, όπως η τηλεόραση, τα βιβλία, το ραδιόφωνο ,τα κόμικ, γιατί λοιπόν τα δαιμονοποιούμε;"
Φυσικά και είναι ένα ψυχαγωγικό μέσο, μόνο που είναι από τα χειρότερα, διότι ελλοχεύουν αρκετά υψηλές πιθανότητες κινδύνου εθισμού, καθώς ο χρήστης καταναλώνει πολύτιμο χρόνο (ο οποίος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί παραγωγικά) προσδοκώντας να βελτιώνει συνεχώς τις αποδόσεις και τα ρεκόρ του. Αναφερόμενος στον πολύτιμο χρόνο, θα ήθελα να παραθέσω μερικές ασχολίες οι οποίες παράγουν ουσιαστικό έργο και συμβάλλουν στην σφυρηλάτηση ενός χαρακτήρα. Το θέατρο είναι ενα ψυχαγωγικό μέσο το οποίο προσφέρει ΜΟΡΦΩΣΗ, η λογοτεχνεία επίσης, το σκάκι, οι χοροί, ο αθλητισμός προσφέρει υγεία και ευεξία, κοντολογίς όλες οι παραπάνω δραστηριότητες συνεισφέρουντα μέγιστα στην διαμόρφωση του χαρκτήρα ενός νέου. Βέβαια, εάνκάποιος επιθυμεί το παιδί του να βρίσκεται έγκλειστο σε ενα ψηφιακό κλουβί απομονωμένο, μην ξέροντας τι γιορτάζουμε την 28 Οκτωβρίου (που είναι και επίκαιρη) τότε...
"Σύμφωνα με μελέτες, τα βιντεοπαιχνίδια προσφέρουν και πλεονεκτήματα στα παιδιά, ειδικά τα ανώτερα ποιοτικά παιχνίδια αποτελούν άσκηση του μυαλού και οξύνουν την σκέψη"
Όποιος πιστεύει οτι η ενασχόληση με ένα βιντεοπαιχνίδι είναι πιο παραγωγική απο την ενασχόληση με το σκάκι ή με την παρακολούθηση κουκλοθέατρου (για μικρότερες ηλικίες) ή ακόμα και με κόμικς τοτε υπάρχει πολύ σοβαρό πρόβλημα.
Γεώργιος Βενετάς
Πηγές:
Το βήμα science
Το βήμα ένθετο υγεία
http://online.liebertpub.com/doi/pdfplus/10.1089/cpb.2008.0088
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου