Η Παλαιστίνη εκπέμπει S.O.S

Είναι η περιοχή με τη πιο πλούσια -θρησκευτική κυρίως- ιστορία και κληρονομιά. Είναι η περιοχή η αιματοβαμμένη με τις μεγαλύτερες συγκρούσεις και πολεμικές συρράξεις. Ένας πόλεμος που δε σταματά ποτέ, ένας κύκλος αίματος που δε κλείνει ποτέ  Εδώ και λίγες μέρες η Γάζα βομβαρδίζεται.

Το Ισραήλ έτσι εκδικείται για το θάνατο των τρίων εφήβων που απήχθησαν και βρέθηκαν δολοφονημένοι. Σήμερα, αναμένεται να γίνει χερσαία επίθεση από το Ισραήλ ενώ η Χαμάς ετοιμάζει ρουκέτες.  

Εδώ και λίγες μέρες το ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο έχει γεμίσει από μηνύματα συναδέλφων από τη Παλαιστίνη, με ρίσκο την ίδια τους τη ζωή οι άνθρωποι αυτοί μου στέλνουν φωτογραφίες και ρεπορτάζ. Προσπαθούν με αυτό τον τρόπο να αφυπνίσουν τη κοινή παγκόσμια γνώμη.

Οι φωτογραφίες που έχω δει δεν είναι τρομοκρατών, όπως αρχικά έλεγε το Ισραήλ πως στοχεύει, αλλά μωρών. Παιδιά ακρωτηριασμένα, πεθαμένα, καμμένα. Η σκέψη και μόνο ίσως σε πολλούς να προκαλεί φρίκη, είναι όμως η πραγματικότητα η καθημερινότητα τους. Ο δικός τους  Γολγοθάς.

Το απόγευμα έλαβα κάποιες φωτογραφίες, θα σας τις περιγράψω: Η πρώτη,ήταν ένος παιδιού 6 ετών ο οποίος είναι στο κρεβάτι νοσοκομείου, κλαίει καθώς έχασε όλη του την οικογένεια, μέχρι πριν μια ώρα είχε τη μαμά του, τον μπαμπά του και τώρα είναι μόνος του! Η δεύτερη, είναι ενος παιδιού το οποίο έχει χάσει τα ποδαράκια του, ακρωτηριάστηκε, δε πρέπει να είναι παραπάνω από 3 ετών. Η τρίτη είναι ίσως η πιο συγκλονιστική, είναι τραβηγμένη σε σπίτι. Το τραπέζι είναι στρωμένο, το φαγητό είναι έτοιμο και γύρω γύρω τα πτώματα των παιδιών, της μητέρας, και του πατέρα. Το σπίτι κατεστραμμένο από τους βομβαρδισμούς. Οι άνθρωποι ετοιμάζονταν να φάνε μετά τη λήξη της νηστείας, δε πρόλαβαν. 

Μαθαίνω για δύο νέους που έβλεπαν τον αγώνα Ολλανδίας-Αργεντινής, δε πρόλαβαν να δουν το αποτέλεσμα, γιατί η καφετέρια στην οποία ήταν βομβαρδίστηκε.

Η τελευταία φωτογραφία που έλαβα είναι ενός μωρού -βρέφος- τυλιγμένο στα άσπρα. Νεκρό. Θα ήταν φαίνεται ηγέτης της Χαμάς, άλλωστε αυτό είπαν στην αρχή… Στόχος είναι η Χαμάς και όχι οι αθώοι… Όχι;  

Η παγκόσμια κοινότητα μένει σιωπηλή αδιάφορη. Φίλη που ζει στο Λονδίνο μου εκμυστηρεύεται πως στα δελτία ειδήσεων υπερασπίζονται με σθένος τις θέσεις του Ισραήλ κατηγορώντας ανοιχτά την Παλαιστίνη.

Στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο ετοιμάζονται πορείες έξω από την Ισραηλινή πρεσβεία. Ίσως έτσι φοβηθούν ή ίσως έτσι νιώσουν οι Παλαιστίνιοι πώς εκεί έξω υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που στέκονται δίπλα τους. Δίπλα στο λαό.

Δεν έχω ζήσει ποτέ μου πόλεμο και προσεύχομαι να μη ζήσω ποτέ ούτε εγώ ούτε δικοί μου άνθρωποι ούτε κανένας. Για πέντε λεπτά όμως έβαλα τον εαυτό μου στη θέση μιας απλής Παλαιστίνιας.

Ξυπνάω από τη σειρήνα του πολέμου, τρέχω να κρυφτώ εγώ και η οικογένεια μου, ενδεχομένως να έχω παιδιά. Φοβάμαι. Δε ξέρω αν υπάρχει τρόπος να τους σώσω. Τίποτα δε μπορώ να κάνω. Το σπίτι μου βομβαρδίζεται στα χέρια μου κρατάω τα παιδιά μου, δεν αναπνέουν κανείς γύρω μου δεν αναπνέει. Έτσι ξαφνικά, αναπάντεχα. Τι φταίω εγώ, τι έκανα εγώ, τι έκαναν αυτά τα παιδιά; Γιατί; 

Δε θέλω πια να το σκέφτομαι. Σκέφτομαι πόσο τυχερή είμαι που βρίσκομαι μακρυά. Κι όμως, μέσα μου νιώθω αυτό το σφίξιμο, γιατί εκεί θα υπάρχει κάποια που είναι σε αυτή τη θέση και πενθεί. Δε μπορώ να κλείσω τα μάτια μου και τα αυτιά μου, να πω δε με νοιάζει. Και ας ξέρω ότι και η χώρα μου περνάει δύσκολα. Δε γίνεται!

Η Γαλλία και η Γερμανία κατηγορούν το Ισραήλ. Η ΗΠΑ ζητούν την αποκλιμάκωση της έντασης.

Η αλήθεια είναι πως η Ελλάδα και οι Έλληνες ως λαός έχουμε σταθεί δίπλα στους Παλαιστίνιους, τους έχουμε αντιμετωπίσει σαν αδέρφια μας. Οι δύο αυτοί λάοι έχουν πολλά που τους συνδέουν. Οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι το παραδέχονται. Δε το ξεχνούν! Πρέπει να βοηθήσουμε, πρέπει να έρθει η Ειρήνη στη περιοχή.

Η Παλαιστίνη για άλλη μια φορά εκπέμπει σήματα SOS, save our souls (σώστε τις ψυχές μας).  Την ακούς;

ll Ελένη Γκρήγκοβιτς