Ραμαντάν στην Αθήνα

Στην Ελλάδα, μας είναι πιο γνωστό με τον Τούρκικο όρο ως "Ραμαζάνι" και λιγότερο με τον αραβικό όρο τον "Ραμαντάν". Φέτος το Ραμαζάνι ξεκινάει στις 28 Ιουνίου.

Για όσους δε ξέρουν Ραμαζάνι ή Ραμαντάν, είναι Θρησκευτική -μουσουλμανική- εορτή νηστείας. Αποτελεί ονομασία του ένατου μήνα του μουσουλμανικού έτους όπου σύμφωνα με τη παράδοση δόθηκε το Κοράνι τους ανθρώπους προκειμένου ν΄ αποτελέσουν οι κανόνες του, οδηγός της ζωής τους..

Η λέξη Ραμαντάν ( Ramadan) ή Ραμαζάνι προέρχεται από την Αραβική ρίζα αλ-ραμάντ που σημαίνει καψαλίζω τη ζέστη ή την ξηρασία. Αποτελεί έναν από τους πέντε πυλώνες που στηρίζεται το Ισλάμ και οι υπόλοιποι είναι η Πίστη, η Προσευχή, η Ελεημοσύνη και το Ιερό Προσκύνημα Χατζ. Ο μήνας Ραμαντάν είναι ο ένατος μήνας του Ισλαμικού σεληνιακού ημερολογίου και ο ιερότερος από τους τέσσερις ιερούς μήνες. Ξεκινά με τη Νέα Σελήνη και κατά τη διάρκειά του όλοι οι ενήλικες και υγιείς Μουσουλμάνοι είναι υποχρεωμένοι να απέχουν από κάθε τροφή, νερό, τσίχλες, κάθε είδους καπνό, οποιαδήποτε ερωτική επαφή από την ανατολή ως τη δύση του ηλίου.

Ωστόσο αυτό είναι το καθαρά εξωτερικό, πρακτικό μέρος της νηστείας. Η πνευματική όψη της νηστείας ορίζει απαγόρευση του ψέματος, του κουτσομπολιού, της εξαπάτησης και γενικά όλων των αρνητικών χαρακτηριστικών των ανθρώπων. Όπως ορίζεται στο Κοράνι η νηστεία είναι μία αυστηρή πράξη βαθιάς προσωπικής λατρείας κατά την οποία οι Μουσουλμάνοι επιδιώκουν το υψηλότερο επίπεδο συνειδητοποίησης του Θείου.

Όταν η πρώτη φλούδα από τη Νέα Σελήνη γίνει ορατή, ο μήνας του Ραμαντάν λήγει και ξεκινά ο μήνας Σαουάλ. Με το τέλος του Ραμαντάν ξεκινά μία τριήμερη περίοδος που ονομάζεται «Αΐντ αλ Φίτρ», δηλαδή, η «Γιορτή της διακοπής της Νηστείας». Είναι μια χαρούμενη περίοδος η οποία ξεκινάει με μία ειδική προσευχή νωρίς το πρωί και αργότερα ακολουθούν εορτασμοί, τραπέζια και μοίρασμα δώρων και χρημάτων στα παιδιά.

Το ιερό βιβλίο των μουσουλμάνων, το "Κοράνι".

Όταν το Ραμαντάν τελειώνει οι Μουσουλμάνοι δίνουν ως ελεημοσύνη ένα συγκεκριμένο ποσό που έχει υπολογιστεί ώστε να είναι ικανό να ταΐσει έναν φτωχό της περιοχής για μία ημέρα. Αυτό είναι γνωστό ως «φίτρα» και η σημασία του είναι η υπενθύμιση ότι υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν και πρέπει να τους βοηθήσουμε. Πολλοί επίσης με αφορμή την γιορτή πληρώνουν την ετήσια Ζακάτ τους (υποχρεωτική ελεημοσύνη) στους έχοντες ανάγκη που είναι το 2,5% επί των ετήσιων σταθερών αποταμιεύσεων.

Ο άρρωστος και ο ταξιδιώτης είναι από αυτούς που εξαιρούνται, αλλά πρέπει μετά τη θεραπεία τους ή το ταξίδι να νηστέψουν τις μέρες που χάσανε. Θα πρέπει να τονιστεί ότι η εξαίρεση περιλαμβάνει και τις γυναίκες οι οποίες έχουν την μηνιαία τους περίοδο, καθώς και οι γυναίκες οι οποίες κυοφορούν. Επίσης ο κάθε ένας που αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα υγείας δικαιολογείται να απέχει όλο το μήνα.

Στην Ευρώπη ζουν πολλοί Μουσουλμάνοι. Είτε πρόσφυγες, είτε μετανάστες πρώτης,δεύτερης, τρίτης γενιάς, ή ακόμα και άνθρωποι οι οποίοι άλλαξαν θρησκεία και έγιναν μουσουλμάνοι. Οι μουσουλμάνοι ζουν αξιοπρεπώς, έχοντας την ελευθερία τους, τα δικαιώματα τους, χώρους λατρείας τα όποια έχουν παραχωρήσει τα κράτη.

Και κάπου εκεί, είναι και η μοναδική πρωτεύουσα της Ευρώπης η οποία δεν έχει επίσημο χώρο λατρείας.  Η Αθήνα.

Το τζαμί στην Αθήνα

Είναι αλήθεια, πώς η ιστορία του Τζαμιού στην Αθήνα θυμίζει πραγματικά, το γιοφύρι της Άρτας. Το πρωί χτιζόταν, μα το βράδυ γκρεμιζόταν.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Η πρώτη απόφαση μετά τη Τουρκοκρατία για ανέγερση Τζαμιού, του λεγόμενου Τούρκικου Τεμένους, είναι το 1890  στον Πειραιά. Αργότερα επί Ελευθερίου Βενιζέλου το Τζαμί... "μετακομίζει" στο άλσος Συγγρού. Αργότερα το 1934, χωροθετείται εκ νέου στο Γουδί.

Το 2000, το θέμα του Τζαμιού επανέρχεται στο προσκήνιο. Η κυβέρνηση Σημίτη αποφασίζει να γίνει ανέγερση Τζαμιού στη περιοχή της Παιανίας. Τις διαδικασίες όμως παγώνουν οι έντονες αντιδράσεις της Εκκλησίας.

Αργότερα, το 2006, η τότε υπουργός Παιδείας, Μαριέττα Γιαννάκου, ανακοινώνει πως μέχρι το 2009 το Τζαμί θα είναι έτοιμο στον Βοτανικό. Ωστόσο, λίγο αργότερα και πριν προλάβει η κυβέρνηση να ολοκληρώσει τη δέσμευση της, η κυβέρνηση Καραμανλή πέφτει, η χώρα οδηγείται σε εκλογές.

Στο πολιτικό προσκήνιο έρχεται ο Γ.Παπανδρέου με ξεκάθαρη θέση υπέρ της ανέγερσης Τζαμιού.

Όμως, η οικονομική κρίση είναι πια μια θλιβερή Ελληνική πραγματικότητα. Σε μια πολιτική ατζέντα πνιγμένη σε μνημόνια, δόσεις, τόκους, το Τζαμί δε χωρά.

Μουσουλμάνοι προσεύχονται σε υπόγειο τζαμί στην Αθήνα.

Σήμερα, οι συζητήσεις για το τζαμί συνεχίζονται. Αυτή τη φορά η περιοχή στην οποία φαίνεται να χτίζεται είναι ο Ελαιώνας. Σύμφωνα με το σχεδιασμό το τζαμί προβλέπεται να χτιστεί σε χώρο 850 τ.μ., ενώ η χωρητικότητα του θα είναι για 350 άτομα. Εκεί στεγαζόταν παλιότερα ο κεντρικός σταθμός αυτοκινήτων του Πολεμικού Ναυτικού.

Ο καιρός όμως προχωράει. Οι μουσουλμάνοι αυτής της πρωτεύουσας συνεχίζουν να προσεύχονται σε Τζαμιά υπόγεια. Υπολογίζεται πως στο Λεκανοπέδιο Αττικής, υπάρχουν γύρω στα 130 Τζαμιά. Υπόγεια, τα οποία μπορεί να ήταν παλιά αποθήκες και γκαράζ.

Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν μόνο ξένοι μουσουλμάνοι αλλά και πολλοί Έλληνες μουσουλμάνοι.

Άλλο ένα σημαντικό κεφάλαιο στη ζωή των Μουσουλμάνων είναι το θέμα ταφής τους. Ως γνωστόν, δεν υπάρχει νεκροταφείο για τους μουσουλμάνους.

Αν κάποιος μουσουλμάνος φύγει από τη ζωή υπάρχουν δύο επιλογές. Είτε το σώμα του μεταφέρεται στην Κομοτηνή είτε στην πατρίδα του.

Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που κάποιος δεν έχει τα χρήματα να μεταφέρει το σώμα του νεκρού στην Κομοτηνή ή αν στη πατρίδα του θανόντος υπάρχει πόλεμος;

Η Ορθόδοξη Εκκλησία, επί ημερών μακαριστού Χριστόδουλου, είχε παραχωρήσει 3ο στρέμματα γης στο Σχιστό Αττικής με σκοπό να γίνει νεκροταφείο. Ωστόσο, για άγνωστο λόγο οι εκτάσεις αυτές μέχρι και σήμερα δεν έχουν χρησιμοποιηθεί.

Τα τελευταία χρόνια το Ελληνικό κράτος τις μέρες των μεγάλων εορτών παραχωρεί στους Μουσουλμάνους το γήπεδο ΟΑΚΑ. Εκεί οι μουσουλμάνοι συγκεντρώνονται και προσεύχονται.

Στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες, οι μουσουλμάνοι θα προσευχηθούν και θα γιορτάσουν αξιοπρεπώς. Στο δικό τους Τζαμί. Το επίσημο το κρατικό.

Είναι θλιβερό η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, δίδαξε το ήθος της Ελευθερίας τελικά να μην είναι απο τις πρώτες χώρες η οποία σέβεται το "διαφορετικό".

Καλό είναι να θυμόμαστε πως δε φτάνει να φαινόμαστε Ευρώπη, αλλά και να είμαστε.

Ευχόμαστε ολόψυχα να έχουν καλές γιορτές οι μουσουλμάνοι και όπως και ίδιοι λένε "Ramadan Moubarak/Kareem".

ll Ελένη Γκρήγκοβιτς